Tegenwoordig is alles een kloon van een kloon van een kloon van een kloon. Je zou bijna kunnen zeggen dat alles van een en hetzelfde productiehuis (of productiekamer) voortkomt, maar dat is niet het geval. Soms kom je al eens een marginale versie tegen van een populair radio nummer, die dan als parodie gemaakt werd. Je kan dan nog eens lachen maar daar is het dan ook mee gezegd en het is eerder uitzonderingen dan de regel.
Nee, bij de nieuwe releases zit tegenwoordig niet veel “nieuw” of vernieuwend. De laatste die er een beetje uitsprong was “Mad Dog” met zijn “Downtempo EP,” en daar zaten ook al verdomd veel bekende geluidjes in, maar het was downtempo… dus anders. Vernieuwen om te vernieuwen hoeft dan ook niet, het mag gewoon al eens tegen de stroom in gaan.
En dan kwam Spotify met een verrassing (dat kunnen ze daar wel, die helden van algoritmes, ook al is het meer hun bedoeling om zoveel mogelijk hetzelfde, maar dan van iemand anders, te presenteren) maar toch, het is hun gelukt met de release van Embrionyc “The Negativist”. Misschien is het een schande dat ik er nog nooit iets van gehoord had maar dat was voor mij dus wel het geval. Ik had even het gevoel dat de wereld nog niet volledig naar de kloten was, een gevoel dat ik ook had bij het laatste album van Ophidian “Call of the Void”.
De release van Embrionyc telt twee tracks: “The Negativist” en “Everyone Falls”. Twee downtempo nummers, die voor sommige misschien wat te traag zullen zijn om het “hardcore” te noemen maar ze springen wel met kop en nek boven de rest van de troep uit. Met “Everyone Falls” als het betere nummer van de twee (en het zal dan ook gewoon van smaak afhangen of je me hierin gelijk geeft of niet) is het mijn “on repeat till it gets boring” track van het moment.
Je kan het met me eens zijn, je kan zeggen “wat lult die nou”, maar onderaan staan ze dan, de twee tracks die mij de verbazing brachten die ik lang gemist heb:
